خدا
اگر از دینداران سوال کنید که دلایل خود را برای وجود
خدا و ضرورت دین و هدفمندی جهان بیان کنید؟
سریع می گویند آیا امکان دارد این جهان
بدون هدف به وجود آمده باشد؟
خیلی هم سر راست آدرس میدهند که
هدف کمال انسان است و بهشت و وصال و معبود و فلان!
شما با این گزارهها راضی می شوید؟
من اینها را نمیفهمم. وخودم را هم گول نمیزنم.
کدام هدف؟ چه؟ کمال؟
این دیگر چیست ؟! وصال؟
بهشت؟
خب بهشت تنها چیزی است که میشود فهمیدش.
ولی همان بهشت را هم وقتی فکر میکنیم که قرار است
نامحدود در آن باشیم، آیا لذتبخش خواهد بود؟
کجایِ تکرار لذت دارد؟
بودن، بدون نبودن چه لذتی دارد؟
قرار است همیشه باشیم، و نبودنی در کار نیست؟
یعنی هر روز صبح از خواب بیدار شویم
و خود را غرق در انبوه نعمات لذتبخش بیابیم؟
من به خدایی میاندیشم که بسیار باهوش است.
من فکر میکنم این خدای هوشمند آنقدر
«خلاق» است که همیشه چیزی دارد
برای اینکه آدم را غافلگیر کند.
مدام با آدم بازی میکند
و هیچ تکراری را رخ نمیدهد.
شما را نمیدانم، اما من،
عاشق چنین خدای هوشمندی هستم.